Japan in Leiden

Yesterday we went back to Leiden, to visit again the Lakenhal for the botanical watercolour paintings of Janneke Brinkman, and to visit the Siebold House, the former home of a physician who lived in Japan and collected all sorts of things. It is a wonderful house, full of exotic objects, maps, paintings and much more. On the top floor was an exhibition about Dejima and the court journey, with poems (Willem van Toorn) and haiku like texts (David Mitchell) and etchings by Willem Snitker. All were wonderful, but especially this phrase by Mitchell: The pale day closes with its red eyes. What a way to describe the sunset.

Gisteren teruggegaan naar Leiden, om weer de Lakenhal te bezoeken, dit keer voor de tentoonstelling van botanische aquarellen van Janneke Brinkman, en voor een bezoek aan het Siebold Huis, de voormalige woning van een arts die in Japan heeft gewoond en een mooie verzameling heeft aangelegd. Het huis staat vol met exotische voorwerpen, kaarten en schilderijen. Op de bovenste verdieping was een tentoonstelling Dejima en de hofreis met gedichten (Willem van Toorn), haikuachtige teksten (David Mitchell) en prenten (Willem Snitker). Allemaal wonderschoon, maar vooral de frase van Mitchell: The pale day closes with its red eyes. Kun je een zonsondergang mooier beschrijven?

We also visit the Saturday market where M. bought fresh raspberries. The weather was great, strong winds but a lot of sun, so we were glad we took our bikes with us in the train. Leiden is a nice city to bike through.

We hebben ook nog de zaterdagmarkt bezocht, waar M. verse frambozen heeft gekocht (rauw gegeten!). Het weer was heerlijk, veel wind maar volop zon, dus waren we blij dat we onze fietsen in de trein hadden meegenomen. Leiden is een leuke stad om doorheen te fietsen.