Haarlem

As I wrote, my youngest sister and I visited Haarlem last week. We first went to the Dolhuys, which used to be a place where the insane "lived" and which now houses the Museum of Psychiatry. It took a whole week to let all the things we saw sink in. The hall with "sculptures" of famous and not so famous people with psychiatric problems, the stories some of them told on film or video screens. The museum was very well laid out, with very serious items, but also some "fun" elements, like the earphones in the shape of a stethoscope to listen to explanations.

Zoals ik schreef, mijn jongste zus en ik brachten vorige week een bezoek aan Haarlem (een voordeel van 60 zijn is dat je op je treinabonnement een aantal dagen per jaar gratis mag reizen, zo ver als je wilt; dit was de eerste keer dat ik er gebruik van maakte. We gingen niet te ver omdat het weer er niet zo veelbelovend uitzag.) Het eerste wat we bezochten was het Dolhuys, waar ooit de "gekken" van de stad "leefden" en dat nu het Museum van de Psychiatrie huisvest. Het heeft de hele week geduurd om alles wat we hebben gezien te verwerken. De zaal met "beelden"" van beroemde en niet zo beroemde mensen met psychiatrische problemen, de verhalen die enkelen van hen vertelden op film of videoschermen. Het museum was goed ingericht, met heel serieuze onderwerpen, maar ook enkele "grappige" elementen, zoals de oortelefoon in de vorm van een stethoscoop om naar de uitleg te luisteren.

Teksten waren een belangrijk onderdeel van het museum. Zie hier enkele voorbeelden.

Sculpture of Dutch poet Gerrit Achterberg who sufferend from psychatric problems his whole life and killed his landlady.

Beeld van de dichter Gerrit Achterberg die zijn hele leven leed aan psychiatrische problemen en zijn hospita vermoordde.

Very "interesting" was the interior design of the museum restaurant. Curtains, furniture and lamps all looked like they had been made from junk.

Heel "interessant" was het interieurontwerp van het museumrestaurant. Gordijnen, meubels en lampen zagen er allemaal uit alsof ze van grof vuil waren gemaakt.

It was only a 10 minutes ride on our folding bikes which we took with us in the train, to the city centre, where we visited the St. Bavo cathedral, compared the local market with the one in Rotterdam, did some shopping (bought a nice Indian long skirt with quilt design with patches of purple velvet), and had a nice vegetarian dinner at an Italian restaurant before we took the train home. In the Bavo we were impressed by the beauty of the organ which Mozart played on when he was 10 years old. Unfortunately there was no organ concert that afternoon. But there was an exhibition - Light in darkness - of paintings by Marc de Klijn, subject the Holocaust. Beautiful and touching.

Het was slechts een rit van 10 minuten op onze vouwfietsen, die we hadden meegenomen in de trein, naar het stadscentrum waar we de St. Bavo kathedraal bezochten, de plaatselijke markt vergeleken met die in Rotterdam, wat hebben gewinkeld (kocht een mooie Indiase lange rok met een quilt ontwerp met vierkantjes paars fluweeel) en een lekker vegetarisch diner aten in een Italiaans restaurant voordat we de trein terug naar huis namen. In de Bavo waren we onder de indruk van het orgel waarop Mozart heeft gespeeld toen hij 10 jaar was. Jammer genoeg was er die middag geen orgelconcert. Er was wel een expositie - Licht in duisternis - van schilderijen van Marc de Klijn, onderwerp de Holocaust. Mooi en ontroerend.









Of course there is a statue of Laurens Janszoon Coster in Haarlem.

Natuurlijk is er een beeld van Laurens Janszoon Coster in Haarlem.